Liście brzoskwini czerwone i poskręcane?

Brzoskwinia porażona jest przez najczęściej występującą i najgroźniejszą chorobę tej rośliny- kędzierzawość liści brzoskwini. Występuje ona corocznie większość odmian jest na nią bardzo podatna.

Co robić?

Niestety, w momencie zauważenia objawów chorobowych na ochronę jest za późno, ponieważ grzyb nie dokonuje infekcji wtórnych ( nie przenosi się z liści na liść).  Kędzierzawość liści brzoskwini może być zwalczana nawet jednym zabiegiem, za to wykonanym prawidłowo  i we właściwym terminie. Oprysk fungicydem należy wykonać pod koniec okresu spoczynku, jeszcze przed nabrzmiewaniem pąków, zanim kiełkujące zarodniki zakażą pierwsze liście. Teraz można jedynie wyciąć pędy z najsilniej porażonymi liśćmi oraz   intensywnie nawozić rośliny, które dzięki zasileniu lepiej zniosą chorobę i szybciej się zregenerują.

Rozsada ze sklepu

Jak powinna wyglądać dobrej jakości kupiona rozsada warzyw? Na jakie cechy zwrócić uwagę?

Dobra rozsada powinna być krępa, o ciemnozielonych liściach, bez przebawień, plam, uszkodzeń, śladów obecności szkodników (mszyc, przędziorki, mączliki), z łodygą jednobarwną, bez przewężeń, załamań i niezbyt długimi, powyciąganymi międzywęźlami. Korzenie nieprzerośnięte poza doniczkę, niewypełniające też całej wielodoniczki, powinny być jasne, bez ciemnych fragmentów, śladów podgnicia czy podsuszenia. Przerośnięta rozsada, przetrzymana, stara, gorzej się przyjmuje, a plony są słabsze.

 

źródło : Mój Ogródek

Ściółka dla ogórka

Jaką ściółkę zastosować w uprawie ogórka w skrzyniach? Jak i kiedy ją rozłożyć ?

Ogórki lubią ciepłe podłoże (ok. 20C) i korzystnie reagują na ściółkowe gleby. Ściółka, zwłaszcza ciemna, przyczynia się do zwiększenia temperatury gleby. Pod ściółką powstaje specyficzny mikroklimat glebowy, który korzystnie wpływa na rozwój systemu korzeniowego. U ogórków dobrze rozwinięte korzenie, to lepsza kondycja fizjologiczna roślin, zwiększenie odporności na choroby, wyższa ilość i jakość plonu.

 

Ściółki Syntetyczne, takie jak ciemna folia, włóknina polipropylenowa grubsza ( o masie 50-60g/m2), rozkłada się na kilka dnia przed sadzeniem bądź siewem ogórków. Zanim zastosujemy ściółkę, glebę trzeba odpowiednio przygotować: odchwaścić, wzruszyć, dobrze wyrównać i nawodnić. Wilgotność jest szczególnie ważna, jeśli stosujemy folię, bo później trudniej ją nawodnić, niż przepuszczalną dla wody i powietrza włókninę. Ściółki rozkłada się pasami (60-120 cm) na podłożu, przymocowując brzegi do boku skrzyni ( można je wkopać na ok. 10cm). W ściółce wykonuje się otwory (np. na krzyż lub w kształcie litery V), w które sadzi się rozsadę lub wysiewa nasiona.

Ściółki Naturalne. Ogórki można też ściółkować materiałami organicznymi: pocięta słoma, lekko podsuszona trawa (warstwa 5-10cm), torf, trociny bądź kora (3-5cm). Trociny, słoma i kora powinny być przefermentowane, ponieważ ich rozkład pochłania duże ilości azotu z gleby, co może grozić deficytem tego pierwiastka w roślinach, dlatego kładąc np. świeża sieczkę lub trociny, należy zwiększyć o 50% nawożenie gleby azotem. Ściółkę organiczną należy kłaść dopiero po kilku (kilkunastu) dniach po wschodach ogórków lub po posadzeniu rozsady (na wilgotną glebę) i wtedy, kiedy ziemia jest ogrzana. Ściółka z materiałów organicznych stymuluje rozwój pożytecznych drobnoustrojów glebowych, tym samym spowalnia zakwaszenie gleby. Terminy siewu i sadzenia ogórków z zastosowaniem ściółki są takie same jak w uprawie gruntowej, ponieważ ta metoda nie chroni roślin przed przymrozkami.

 

źródło: Mój Ogródek

 

Zadania na maj

  1. Rozpoczynamy hartowanie przygotowanych rozsad
  2. Ściółkujemy grządki z warzywami ciepłolubnymi np. pomidory, papryka, bakłażan
  3. Usuwamy chwasty i przerywamy pietruszkę, marchew, rzodkiewkę itd.
  4. Wysadzone w kwietniu pod osłonami pomidory wymagają podpierania i podwiązania
  5. Dla warzyw ciepłolubnych zakładamy tunele foliowe- osłony
  6. Spulchniamy ziemię szczególnie po majowych deszczach

Przypominamy

Drzewa brzoskwini należy ciąć wiosna tuż przed kwitnieniem lub po nim, nie później niż 3 tygodnie po przekwitnięciu. Zabieg ten wykonywany corocznie zapewnia zdrowy wzrost i obfite plony.

Pyszne Dynie

  1.  Dynia Figdistna – rarytas osiągający 5-8 kg o zielonej skórce z białymi plamami. Owoce wspaniałe do produkcji słodyczy i dżemów
  2. Dynia Piżmowa – można ją spożywać na surowo lub jako dodatek do surówek oraz zup, gulaszy, ciast. Można z niej wypiekać chleb i bułeczki.
  3. Dynia Olbrzymia – dorastająca do 10 kg może być wykorzystana w zupach, zapiekankach, ciastach i marynatach

Usychający bukszpan

Najbardziej możliwe przyczyny usychania tych roślin są obecnie dwie. Pierwsza – to susza fizjologiczna i niewystarczające nawadnianie roślin. Druga – znana dopiero od kilku lat to nowy, bardzo groźny szkodnik, który niezwalczany, może szybko doprowadzić do obumarcia roślin.

  1. Susza fizjologiczna- polega ona na tym, że w końcu zimy i na przedwiośniu, gdy słońce mocniej grzeje, zimozielone bukszpany są coraz bardziej narażone na utratę wody wskutek transpiracji, natomiast nie mogą jej pobrać na skutek zbyt niskiej temperatury powietrza lub zamarzniętej gleby. Jeśli taki stan będzie utrzymywał się, liście mogą zsychać, także wraz z pędami. Co robić? Należy intensywnie podlewać rośliny, aż do czasu odzyskania przez liście dobrej kondycji. Jeśli liście zupełnie uschną, ale pędy są żywe, trzeba odczekać- w ich miejscu powinny pojawić się młode przyrosty. Jeśli pędy także uschną, rośliny trzeba przyciąć do żywych części.
  2. Ćma bukszpanowa- powoduje ona obumieranie i usychanie krzewu. Szkodnik ten na początku atakuje niższe i wewnętrzne części krzewu, będąc niedostrzegalnym przy pobieżnym oglądaniu roślin. W zakamarkach pędów składa jasnożółte jaja, z których wylegają się w zielono-czarne gąsienice, tworzące oprzędy przypominające pajęczą sieć. Gąsienice obgryzają liście i uszkadzają korę, co może powodować usychanie całych pędów i roślin. Co robić? Zsychające pędy najlepiej wyciąć i zniszczyć ( spalić, zalać wrzątkiem). Gąsienice i jaja można zbierać i niszczyć mechanicznie, ale krzewy i tak należy opryskać. Skuteczne są, zastosowane tuż po zauważeniu szkodnika, preparaty biologiczne. Gąsienice przestają wówczas żerować po ok. 72 godzinach. W przypadku silnego porażenia można użyć pestycydu.

Dobre rady

  1. Bardzo drobne nasiona dobrze jest wymieszać z piaskiem przed siewem. Dzięki temu unikniemy nadmiernego zagęszczenia siewek.
  2. Gatunki silnie rosnące, jak złocienie właściwe, krwawniki wiązkowate lub wytwarzające korzeń polowy, np. chabry żółte, fiołki wonne, ostróżki ogrodowe, maki wschodnie, najlepiej wysiewać wprost do gruntu od razu na miejsce stałe.

Mszyce

Mszyce jak szkodzą?

  • wysysają soki z pędów, liści i kwiatostanów, osłabiając rośliny
  • deformują blaszki liściowe, kwiaty, zawiązki owoców i owoce
  • uszkadzają pędy kwiatostanowe, z których nie rozwijają się kwiaty
  • powodują pękanie kory (mszyca jabłoniowa) lub powstanie ran na pędach (bawełnica korówka)
  • przenoszą choroby wirusowe
  • zmniejszają odporność na mróz młodych pędów drzew i krzewów
  • wydzielają rosę miodową, na której rozwijają się grzyby sadzakowe, szpecące rośliny i ograniczające fotosyntezę

Jak ich się pozbyć?

  • wycinamy i niszczymy wiosną, zaatakowane przez mszyce liście i pędy m.in. porzeczek, agrestu, kaliny, jaśminowca, czereśni i wiśni oraz powstałe na iglakach galasy
  • ściągajmy ręcznie ( w rękawiczkach) liczne kolonie mszyc z pędów kwiatowych róży i innych roślin
  • zabezpieczajmy miejsca zranień oraz po cięciu drzew maścią sadowniczą, a także usuwajmy szczoteczką powstałe kolonie bawełnicy korówki
  • uprawiajmy współrzędnie różne warzywa i zioła ( np. mięte, hyzop, szałwię, koper), aby za pomocą różnych bodźców optycznych i zapachowych utrudniać mszycom odnalezienie roślin żywicielskich
  • stosujemy opryski z wyciągów roślinnych (m.in. z pokrzywy, cebuli, mniszka, tytoniu), szarego mydła w stężeniu 1-2%, oraz takich preparatów jak Bioczos, Spruzit, Promanal.
  • przy silnym porażeniu roślin ozdobnych, jeżeli inne metody zawiodą, możemy zastosować opryski preparatami na mszyce, pamiętajmy, aby zabiegi wykonywać po oblocie pszczół (późnym popołudniem), a także w okresie do 2-3 tygodni po wylęgu mszyc, zanim rozwinie się fauna pożyteczna, która zasiedla ich kolonie

Kupujemy kompostownik

Początek sezonu wegetacyjnego sprzyja unowocześnianiu ogrodu i wprowadzaniu nowych rozwiązań ułatwiających prace na działce. Warto poświęcić ten czas na wybór odpowiedniego kompostownika. Korzyści płynące z wytwarzania kompostu oraz możliwości jego wykorzystywania  w ogrodzie są powszechnie znane. Należy jednak podkreślić proekologiczne walory kompostowania materii organicznej pochodzącej z działki, która zamiast trafić do śmietnika, włączana jest w cykl przemiany w jeden z najlepszych i najtańszych nawozów organicznych jakim jest kompost.

Jeśli do tej pory nie wyposażyliśmy działki w kompostownik, to najwyższy czas wybrać dla niego odpowiednie miejsce i sposób kompostowania. Kompost powinien być składowany w lekko zacienionym ustronnym miejscu. Zgodnie z §42 regulaminu ROD odległość kompostownika od granicy działki powinna wynosić co najmniej 1 m.

Sposoby kompostowania. Najprostszą formą składowania kompostu jest pryzma, którą tworzymy przekładając warstwy drobnego materiału (np. skoszona trawa, obierki warzyw i owoców) częściami grubszymi jak np. pocięte gałązki drzew, tak aby utrzymać w pryzmie warunki tlenowe.

Istnieje również metoda kompostowania w dole. Jednak ze względu na utrudniony dostęp do głębszych warstw składowanego materiału, przerabianie kompostu nastręcza wiele kłopotu, co w efekcie powoduje niekorzystny proces gnicia substancji organicznej.

         Najchętniej wykorzystywaną, a jednocześnie najbardziej praktyczną formą kompostowania jest składowanie materiału w skrzyni kompostowej lub w termokompostowniku. Urządzenia te są dostępne w większości sklepów ogrodniczych, a także w hipermarketach .

Czym się kierować przy wyborze urządzenia?

         Wybierając rodzaj kompostownika przede wszystkim musimy się zastanowić z jakiego materiału ma być wykonany.

Drewniana skrzynia kompostowa. Jeśli preferujemy naturalny produkt, najlepszym rozwiązaniem będzie zakup drewnianej skrzyni kompostowej. Dostępne są w paczkach do samodzielnego montażu, który jest łatwy, gdyż nie wymaga dodatkowych narzędzi. Deski łączymy ze sobą „na zakładkę” otrzymując ażurowy kompostownik. Ze względów praktycznych, warto zainwestować w skrzynię dwukomorową (lub postawić dwie mniejsze). W jednej części będziemy składować materiał z ubiegłego sezonu, a druga posłuży do uzupełniania świeżej substancji. Drewniane kompostowniki są dostępne w większości sklepów ogrodniczych za stosunkowo niską cenę (ok. 80zł).

Kompostownik z plastiku.

Alternatywą dla drewnianych są kompostowniki wykonane z tworzyw sztucznych o wysokiej gęstości, które są odporne na warunki atmosferyczne oraz zmienne temperatury (wytrzymują wahania od -30 do +50oC). Dzięki dobrej jakości materiału z jakiego są wykonane, można je użytkować nawet przez kilkanaście lat. Zaletą jest również to, że mogą być poddawane recyklingowi, w którym odzyskuje się materiał do ponownego przetworzenia. Kompostowniki z polietylenu mogą imitować drewno lub wpasować się w tło działki dowolną barwą. Najczęściej spotykane kolory urządzeń to zieleń, brąz i czerń. Ceny kompostowników z polietylenu wahają się od kilkudziesięciu do kilkuset złotych.

Termo- czy kompostownik? Jaka to różnica?

Różnica pomiędzy kompostownikiem a termo kompostownikiem jest duża i nie dotyczy tylko nazewnictwa ale również budowy, a co za tym idzie przebiegu procesu mineralizacji materiału kompostowego. Proces kompostowania trwa w zależności od warunków atmosferycznych od 8 do 12 miesięcy. Na tempo przerabiania materii mają wpływ przede wszystkim warunki termiczne oraz dostęp powietrza. Biorąc pod uwagę te czynniki producenci termokompostowników wprowadzili innowacyjne rozwiązania konstrukcyjne gwarantujące wyrównaną temperaturę oraz poprawiające cyrkulację powietrza w urządzeniu. Dzięki odpowiednio grubej warstwie ścian i szczelnej pokrywie zawartość kompostownika dłużej utrzymuje podwyższoną temperaturę, zwiększając tempo procesu nawet o kilka miesięcy. Dodatkową zaletą jest ograniczenie potrzeby częstego przerabiania kompostu i możliwość pozyskania gotowego nawozu z dolnej części urządzenia dzięki specjalnej „szufladzie”. Planując zakup termokompostownika musimy liczyć się jednak z wydatkiem rzędu od kilkuset nawet do tysiąca złotych w zależności od pojemności urządzenia.

         Kilka słów o pojemności.

Najczęściej spotykane w sprzedaży są kompostowniki o pojemności od 300 do 900 litrów. Wielkość kompostownika powinniśmy dostosować od powierzchni działki. Do ogrodów o powierzchni od 300-500m2 najbardziej odpowiednie będzie urządzenie o pojemności co najmniej 600l. Pamiętajmy o tym, że w przypadku kompostownika lepiej kupować „na zapas”. Można wtedy uniknąć nieoczekiwanego przepełnienia pojemnika.

         Preparaty przyspieszające kompostowanie.

Tempo przebiegu procesów zachodzących podczas kompostowania jest uzależnione od wilgotności, temperatury oraz dostępu powietrza w pryzmie, ponieważ wszystkie te czynniki warunkują namnażanie drobnoustrojów, których ilość w kompoście ma decydujący wpływ na rozkład i przemianę materii organicznej w mineralną. Asortyment sklepów ogrodniczych  jest coraz bogatszy w różnego rodzaju stymulatory kompostowania nazywane również starterami do kompostu. Głównymi komponentami tych preparatów są pożyteczne bakterie i grzyby wyspecjalizowane w rozkładzie materii. Większość tego typu preparatów jest dostępna w postaci sypkiej z możliwością rozpuszczenia w odpowiedniej ilości wody. Jedno opakowanie w zależności od producenta zapewnia wydajność na 200l do 400l kompostu. Ceny produktów wahają się od kilku do dwudziestu kilku złotych.

 

Dr inż. Anna Ewa Michowska